VulpenKreutz

2. Cichy szum wody w oddali. Subtelne tło, dla potoku doznań, którymi bombardowały go pozostałe zmysły. Jej obezwładniająca woń cisnęła się w niego jak żywy gęsty dym. Wdzierała się w jego płuca rozpalając je, rozciągając ponad miarę, gdy chciał wchłonąć jeszcze więcej i więcej. Roznoszona krwią zamieniała serce, w przerażone zwierzątko, szaleńczo grzmocące o kraty żeber, w rozpaczliwej próbie ucieczki. Każde dotknięcie Jej warg na skórze był

Wszystko zaczyna się zawsze od słów. Słów, które usłyszysz. Słów, które przeczytasz. Słów wyszeptanych czule w ucho i tych, które szturmują Twoje myśli krzykiem. Zaczyna się od ziaren. Zarodników. Sadzonek. Kapiąca ze ścian woda i miękkie dotknięcie materaca kontrastowały jak ciemność i ciepło. W niemożliwy do przetłumaczenia sposób gryzły się w jego umyśle i nie pozostawiały miejsca ani na satysfakcję, ani strach. Jaskinia? Nie, zbyt równe ściany

Cisza. W głowie huczy obezwładniający pisk. Wysokie, świdrujące drżenie każdej zmasakrowanej komórki nerwowej. Krzyk umierających częstotliwości. Podniesienie się z ziemi jest równie niemożliwe, co ocena odległości. Kształty tańczą i mieszają się ze sobą, zachodząc na siebie w splecionych światłocieniach. Jaskrawe snopy światła rozdzierają mrok i podwajają wszystkie obiekty. Kurz wiruje w małych tornadach, gdy dłonie zagłębiają się w gęstym pyle i starają

Przymus? Siedziała w swojej celi, wpatrując się we własne ręce z niedowierzaniem. Jak to mogło się stać tak szybko? Jest tu dopiero miesiąc, Avery prawie pół roku, a jeszcze tego nie zrobił... To musiało oznaczać tylko jedno. Podniosła głowę, uśmiechając się do swojego bladego odbicia w wielkim lustrze na ścianie. Jest po prostu najlepsza! Udowodniła to przecież dzisiaj. *** Upadła na kamienną posadzkę, dysząc ciężko. - Co?- usłyszała drwiący, lodowaty głos- Masz już